RUMİ

Rumiler muhtelif hayvan biçimlerinin stilize edilmiş şekilleridir (Kanat, gaga gibi). Yaprak motifine benzese de, rumiler ayrı bir motif şeklidir.


Kökeni Orta ASya'dır. Selçuklu Türkleri tarafından, 11. yy'dan itibaren mimaride, oymacılıkta, ahşap işlemeciliği ve çini gibi alanlarda kullanılmaya başlamıştır. Selçuklular eliyle, Anadolu'dan geldiği için bu motife "Rumi" adı verilmiştir. aynı zamanda "Selçuki" de denir. Daha önceleri hayvan biçimini daha çok orusa da yavaş yavaş ayrıntılarını kaybettim, günümüze sade bir halde gelmişlerdir. Öyle ki bazen yaprak motiflerini andırırlar.


Kullanım yerleri ve çeşitleri bakımından oldukça zengin olan rumileri şöyle sınıflandırabiliriz.

Kullanım Yerleri:

-Kompozisyon içinde
-Tepelik ve agraf olarak

-Kapalı form olarak-Bordürlerde Rumi Çeşitleri:

-Yalın halde

-Kanatlı rumi

-Dilimli rumi

-Rumi içinde rumi (Hurde)
-Sarmal rumi (Kıvrımlı)

Rumiler düz, iç bükey ve dış bükey çizgiler üzerine oturtulurlar.

Rumi kompozisyon çiziminde, aynen çiçek ve yaprakla oluşturulan kompozisyonlar gibi önce rumilerin yürüyeceği hat belirlenir. Ve rumiler belirli bir yönü izleyerek yerleştirilir.

Daire içerisine yerleştirilmiş serbest, sarmal rumi kompozisyonuna bir örnek.